In deze aflevering van de podcastserie Goed Doen van Van Lanschot Kempen gaat Rik Bouman in gesprek met Jan Krol en Esther Keijning Schut van Stichting DierenLot.

Met ruim 330.000 donateurs en een top 10-positie in Nederland, steunt Stichting DierenLot honderden dierenhulporganisaties. Hoe doen ze dat?

Jan Krol, mede-oprichter en marketingexpert, onthult hoe hij deze stichting groot heeft gemaakt en vertelt over hun impact.

We horen ook van Esther Keijning Schut, General Manager van Stichting DierenLot, hoe de stichting met gespecialiseerde dierenambulances en een breed netwerk aan vrijwilligers jaarlijks honderdduizenden dieren redt. Van honden en katten tot ezels en egels – welk dier wordt níét door Stichting DierenLot geholpen?

Bovendien krijgen we een kijkje achter de schermen van hun transparante werkwijze en de jaarlijkse dag waarop lokale organisaties samenkomen om kennis en ervaringen te delen. Luister en ontdek hoe deze kleine dierenorganisaties, met de steun van Stichting DierenLot, grote resultaten boeken.

https://www.dier.nu/

Stichting DierenLot, located in Arkel, is a remarkable testament to the power of community-driven animal welfare initiatives. This podcast episode features an engaging dialogue with Jan Krol and Esther Keijning Schut, who detail their inspiring journey in establishing and growing the organization. Jan shares the origins of Stichting DierenLot, emphasizing the collaborative spirit that led to its founding alongside his late friend Maarten Stoopendaal and Peter Helmer. The trio envisioned a platform that would empower local animal shelters and rescue organizations—many of which operate on tight budgets and rely heavily on volunteers—by providing them with essential financial support and resources. The discussion captures the essence of their mission, which transcends mere fundraising; it is about nurturing a network where animal welfare can thrive through shared knowledge and support.

The narrative unfolds to reveal the diverse range of animals that DierenLot assists, including household pets and wildlife, showcasing their commitment to all creatures in need. Jan and Esther delve into the operational strategies that have allowed DierenLot to flourish over the years, such as the introduction of standardized animal ambulances, which have streamlined the process of animal rescue and rehabilitation. Their insights highlight the importance of innovation and adaptability in the nonprofit sector, especially in response to the evolving challenges faced by animal welfare organizations. The episode also touches on the emotional depth of the work, as volunteers are driven by a profound love for animals, often finding that their involvement in rescue efforts provides them with a renewed sense of purpose and community connection.

A particularly touching aspect of the conversation focuses on DierenLot's efforts to support animals left behind when their owners pass away, emphasizing the organization’s holistic approach to animal welfare. Jan and Esther reflect on the emotional stories that have emerged from their work, shedding light on how their efforts not only save lives but also foster a sense of belonging for both the animals and the volunteers. The episode culminates in an empowering message about the role everyone can play in promoting animal welfare, urging listeners to consider their potential contributions, whether through financial support, volunteering, or raising awareness. Ultimately, this podcast episode serves as a heartfelt reminder of the profound impact of compassion and community in creating a better world for animals in need.

Takeaways:

• Stichting Dierenlot was opgericht om lokale dierenhulporganisaties te ondersteunen met middelen en kennis.
• De organisatie heeft nu meer dan 330.000 actieve donateurs en staat in de top 10 van goede doelen in Nederland.
• De focus ligt niet alleen op geld, maar ook op het helpen van vrijwilligers en het delen van kennis.
• Dierenambulances zijn geïntroduceerd om efficiënter te werk te gaan bij dierenhulpverlening en hebben nu een wagenpark van 200 auto's.
• De emotionele impact van vrijwilligerswerk voor dieren is aanzienlijk, zowel voor de dieren als voor de mensen.

00:00

Introductie bij Stichting Dierenlot

00:08

Het Oprichten van Dierenlot

01:13

Het Begin van Dierenloterij

04:46

De Groei van Dierenlot

06:02

De Dieren die We Helpen

06:39

Ondersteuning voor Dierenhulporganisaties

09:21

Impact van Dierenambulances

11:57

Netwerkontwikkeling en Kennisdeling

22:47

Bijzondere Gifts en Nalatenschappen

24:47

Slotgedachten en Toekomstvisie

We zijn vandaag bij Stichting Dierenlot in Arkel.

Hier in de kamer zitten we samen met Esther Keiningsgut en Jan Krol.

Om met Jan even te beginnen, want Jan, jij bent de oprichter.

Ik ben een van de drie oprichters, samen met Maarten Stoopendaal en Peter Helmer.

Maarten is inmiddels overleden.

Hoe ben je ooit ertoe gekomen om dit op te zetten?

Begin deze eeuw ontmoette ik dus Maarten Stoopendaal, een hele grote dierenvriend.

En wij deden samen projecten, onder andere voor World Society for the Protection of Animals.

En Maarten, als we elkaar zagen, sprak heel vaak over dat we eigenlijk iets zouden moeten doen voor die kleine, lokale dierenhulporganisaties die met heel veel liefde heel veel dieren verzorgen, maar eigenlijk te weinig middelen hadden.

We hebben geen toverstokje, ik ook niet.

Daar hebben we het al een paar jaar over gehad, maar niet gelijk met een oplossing gekomen.

Toen ontmoette ik Peter Helmer.

Peter was directeur van een loterij in Tilburg, de grote clubactie in de supportactieloterij.

Peter had een marketingprobleem, maar wel een budget.

Wij hadden een idee dat we iets wilden doen en wij wisten dat dieren goed liggen als het gaat om emotie en het verkopen op tv eigenlijk.

En dat hebben we gedaan.

We zijn drtv spots gaan maken wat relatief goedkoop te doen is.

Die zijn we gaan uitzenden en dan konden mensen dus geoormerkt voor het dierenlot deelnemen in de loterij van de Support Actie Loterij.

En dat liep heel erg goed.

Dus eigenlijk begonnen jullie met die met z'n drieën.

Welke rol had jij en waarom had je die rol?

Mijn rol is denk ik van de marketingman, de fondswerver en de ondernemer.

Ik heb een ondernemersachtergrond, ben al sinds 82 voor mezelf actief.

Samen met Companions gewoonlijk.

Ik had een bureau voor consumentendijkmarketing, een gespecialiseerde vorm van reclame.

En via dat bureau had ik de Posco de Loterij als klant gekregen.

Helemaal in het begin van hun bestaan.

En via de Postcode Loterij kwam ik in aanraking met goede doelen, grote goede doelen.

Ik ging werken voor organisaties als Natuurmonumenten, WNF, KWF, Alzheimer Stichting.

En ik merkte dat ik meer affiniteit had met goede doelen dan met commerciële organisaties.

En ja, zo rolde ik van het een naar het ander totdat ik dus uiteindelijk Maarten leerde kennen en Peter en Dierenlot ontstond.

Hoewel we eerlijk gezegd nooit gedacht hadden dat het zo groot zou worden.

In eerste instantie een project waarvan we dachten nou laten we kijken wat we kunnen ophalen en als we over een paar jaar nou eens een miljoen ophalen dan doen we het wel fantastisch en zijn we ook nog een dag in de week leuk bezig.

Het is echt een stuk groter geworden dan dat.

Ik hoorde je ook over andere goede doelen en stichtingen waar je dus bij betrokken was al daarvoor.

Welke positieve punten heb je daaruit meegenomen?

Dat vind ik een goede vraag.

Daar moet ik even over nadenken.

Wat voor punten neem je daaruit mee?

Ja, wat mij betreft gewoon dat ik veel meer affiniteit heb met het werk van goede doelen dan puur commercieel.

Of zo als ik wel eens zeg van ik vind het fantastisch wat met mijn kennis er in plaats van duizend Polense twaalfhonderd verkocht wordt.

Maar ik vind het veel interessanter als er dankzij mijn kennis in plaats van duizend kinderen, twaalfhonderd kinderen geholpen kunnen worden.

Of in ons geval, twaalfhonderd dieren geholpen kunnen worden in plaats van duizend.

En jullie begonnen dus met drie man?

We begonnen in zoverre met drie man.

Maarten had nog een klein bureautje met een paar medewerkers.

En die deden in eerste instantie de opvang van het werk.

En ik had ook nog een bureau en ik had nog wat andere activiteiten.

Dus we deden het erbij, maar wel met hulp van collega's die insprongen als we wat hulp nodig hadden.

Volgens mij, Esther, kwam jij een jaartje of vier later erbij.

En wat Jan inderdaad al aangaf, Dierenlot was een onderdeel van de activiteiten waar Jan, Maart en Peter mee bezig waren.

En daar kwam op een gegeven moment toch wel wat meer werk uit.

Dus langzaamaan hebben we ook wat dingen overgepakt, totdat Jan en Peter en Maart op een gegeven moment zeiden van ja, het wordt toch eigenlijk wel wat meer werk dan dat we in eerste instantie gedacht hadden.

Vind je het leuk om voor Dierenlot vol tijd te gaan werken?

Gaan we vol met dierenlot door of blijft het een bijactiviteit?

Toen hebben we gezegd, laten we zoveel mogelijk doorgaan, want we zien heel veel potentie voor de organisatie.

Esther had al de nodige ervaringen bij, ze zat inderdaad in eerste instantie bij een van mijn andere activiteiten, een uitgeverijtje, ook op het gebied van fondsenwerving.

Toen hebben we inderdaad gevraagd of ze zin had om zeg maar fulltime voor Dierenlot te gaan werken.

Esther, dan kom je bij Dierenlot.

Was je liefhebber?

Zeker, liefhebber.

Niet zozeer dat het mijn hele dag in het teken staat van dieren, maar ik kan dieren heel erg waarderen.

En ik zie ook wat dieren teweeg kunnen brengen bij mensen.

En juist dat aspect sprak me binnen Dierenlot zo aan.

Dat mensen heel erg met passie, vol passie, bezig zijn met de hulp aan dieren in nood.

En om daar een steentje aan bij te kunnen dragen is heel waardevol.

Als we het dan over dieren hebben Esther, welke dieren worden hierbij geholpen bij Stichting Dierenlot?

Nou eigenlijk kan je haast wel zeggen welke dieren niet.

Dat is een hele brede range eigenlijk van met name gezelschapsdieren, honden, katten, kavia's, konijnen, maar ook zwerfdieren in Nederland.

Dat zijn in Nederland met name katten.

Zwerfhonden komen niet nauwelijks voor.

Maar ook de natuurdieren in Nederland zien we voorbij komen.

Dus eigenlijk Ieder dier wat je kan noemen binnen deze drie groepen kunnen wij gelukkig helpen met een hoop steun.

Wat wij doen is inderdaad dat wij de zelfstandige lokale en regionale dierenhulporganisaties ondersteunen die zich met name richt op gezelschapszwerf en natuurdieren.

Wat veel mensen niet beseffen is dat eigenlijk alle dierenhulpverlening in Nederland gedaan wordt door particuliere initiatieven en 98% door vrijwilligers.

Daarnaast heb je een categorie van beheerders en assistentbeheerders bij die organisaties die wel betaald werk hebben, maar nogal laag betaald werk eerlijk gezegd, want je ziet dus heel veel passie bij die mensen.

Ze doen het ook echt uit passie voor de dieren.

Dat is gelijk het probleem wat bij die organisaties in feite leeft.

De mensen zijn allemaal heel erg gericht op de dieren en zijn dus zeg maar organisatorisch vaak daar minder in geïnteresseerd, laat ik het zo zeggen, en ook niet zo naar buiten gericht.

Dat vinden ze eigenlijk ook niet leuk om te doen.

Maar je hebt wel de middelen nodig.

Je moet om dierengoed te kunnen helpen je organisatie toch op een bepaalde manier inrichten zodat dat zo diergericht mogelijk gebeurt.

En daar helpen wij de organisaties in en we hebben het dan over dierambulanceorganisaties, de dierasiels voor met name honden, katten, konijnen enzovoorts.

Maar ook voor paarden, ezels, reptielen, exotische dieren, schildpadden enzovoorts.

En natuurdieren in de zin van vogel- en wildopvangen.

En bij vogel- en wildopvangen gaat het eigenlijk altijd, eigenlijk bij alle dieren, om dieren die in de problemen gekomen zijn door de mens, linksom of rechtsom.

En dan hebben we het gauw over honderdduizenden dieren per jaar.

En we hebben het over ongeveer 300 organisaties die we ondersteunen.

En dat ondersteunen doen we op verschillende manieren.

In eerste instantie begonnen we met kleine financiële bijdragen.

Vervolgens werden de bijdrages wat groter.

Toen merkten we dat een van de belangrijke klempunten voor organisaties was het vervoer van dieren.

En toen kwamen we op het idee om het efficiënter aan te pakken met dierambulances.

En zijn we zelf dierambulances gaan introduceren die we gestandardiseerd hebben, maar ook nieuw inkochten.

Wat zo mooi is aan die dierenambulances is dat, wat Jan zei ook, we er een eenheid van maken.

Ze worden gestandardiseerd, niet alleen aan de binnenkant ingericht, maar ook aan de buitenkant.

Er is een grote eenduidige uitstraling.

En dat gaat op een gegeven moment natuurlijk ook als een soort van reclamebord fungeren.

Dus ik kan me voorstellen dat andere dierenhulporganisaties of ambulances echt wel op ideeën zijn gebracht doordat ze auto's zagen rijden.

Hij is inmiddels uitgegroeid tot een wagenpark van ruim 200 auto's.

En als je dan kijkt naar die organisaties, bezoek jij ze ook wel eens?

Ja, zeker ja.

We hebben natuurlijk veel contact op kantoor met de hulporganisaties.

Over vragen, met betrekking tot kan ik hier steun voor aanvragen.

En inmiddels hebben we al best een historie met de hoop toekenningen die we hebben kunnen doen.

En vinden we het ook belangrijk om te zien, nou wat is er precies met dat geld gebeurd?

Dus we gaan op bezoek om te kijken wat zijn de projecten die ze hebben afgerond.

Maar niet alleen dat, we merken ook in de praktijk dat mensen via de telefoon of via de mail prima contact hebben.

Maar als je met elkaar aan tafel zit komen er toch hele andere gesprekken weer boven water.

Mensen zitten in een andere setting, zitten in hun eigen omgeving en daarin merk je dat er onderwerpen besproken worden.

die we normaal via de telefoon of via de mail niet naar voren zullen krijgen.

Dus dat is heel waardevol.

En mensen zijn ook trots om te laten zien waar ze mee bezig zijn.

Dus je ziet inderdaad dan in levende lijven die passie waar ze mee bezig zijn.

Dat is om te zien.

Jan, heb jij een keer iets geschonken waarvan je dacht van wauw, dat is gaaf wat ze verzonnen hebben?

Ik ben eigenlijk het meest verbaasd bijna over alle goederen die wij kunnen schenken.

Dan hebben we het met name over diervoer en dierbenodigdheden.

Dat is ooit begonnen met een bedrijf dat belde of wij misschien iets konden met 15 pallets diervoer.

Daarmee kwamen ze bij mij en ik zeg nou joh, verbind maar met mij door, ik ga wel eens een keer praten.

Met de gedachte, ja, daar kunnen die beneficianten vast iets mee.

En dan zie ik nu hele trailers met spullen binnenkomen.

Dat het ook met trailers eruit gaan.

Beneficianten die langskomen om spullen op te halen, te kijken wat er allemaal is en dat te kunnen meenemen.

Dat heeft zo'n enorme impact.

Ja en dat zie je hier dagelijks en dat is gewoon fantastisch om te zien.

Maar ook de auto's natuurlijk, als je twee keer per jaar moet al die auto's naar ons toekomen.

De reden is dat we dan kijken wat de staat van onderhoud is of ze wel echt goed onderhouden worden.

Ja het is ook fantastisch te zien als er een parkeerplaats staat met een paar honderden van die dierenambulances.

Maar toen dachten we, ja, die mensen komen toch naar die bijeenkomst toe.

Die zijn bij elkaar.

Hoe mooi zou het zijn als wij nog meer ze kunnen aanbieden?

En inmiddels is dat uitgegroeid tot een dag waarbij we een programma hebben met zo'n 35 tot 40 kleine workshops die de mensen kunnen volgen.

Er is een informatie waar Mark met allerlei steentjes met betrekking tot dierenwelzijn en informatie die ze daarop kunnen doen.

Maar wat ik eigenlijk nog het meest belangrijke vind is dat deze mensen met elkaar kunnen netwerken.

Je ziet in de praktijk vaak dat twee organisaties nog niet eens tien kilometer bij elkaar vandaan gevestigd zijn en met dezelfde problemen kampen.

Maar geen tijd, zich geen tijd gunnen om met elkaar in gesprek te gaan van joh, hoe ga jij daar nou mee om?

En op zo'n dag zijn ze toch al bij elkaar, hebben ze niks anders te doen dan op die dag te zijn.

Dus zie je dat ze door met elkaar te netwerken, het wil niet opnieuw uit hoeven te vinden, maar kunnen leren van elkaar.

En dat vind ik eigenlijk heel waardevol.

En wat voor soort sprekers komen er?

Dat varieert enorm.

De dag staat langzamerhand echt in het teken van de kennisdeling en het netwerken.

Dat betekent dat er heel veel sprekers uit de sector zelf, dus die zelf bij een opvang of een dierambulance werken, aan het woord komen om te vertellen over hoe zij bepaalde dingen hebben opgelost en doen.

Maar er komen ook professoren van de Universiteit van Utrecht, van Wageningen, Hogeschool.

Er komen dierenarts aan het woord, er komen, waar altijd heel veel belangstelling voor is, van de dierenpolitie, mensen aan het woord, dus van de handhaving.

Dus dat is, ook de bezoekers op zo'n dag, dat loopt echt uiteen.

Van de professor, de politicus, ook regelmatig, wethouders, tot, ja, Dat waren jongeren die als vrijwilliger op de ambulance of in het asiel werkten.

Het is een sector met heel veel passie, heel veel emotie.

Maar je merkt ook hoe belangrijk het is voor al deze vrijwilligers.

De helft heeft misschien een rugzakje, waardoor het erg nuttig voor ze is om toch onder de mensen te komen.

Misschien even door een moeilijke fase heen te komen.

Maar het zijn ook gepensioneerde mensen met een groot hart voor dieren die vier, vijf dagen in de week op de IT werken.

Maar daarnaast dus nog vrijwilligerswerk doen.

Of de ambulance of juist als penningmeester.

Eén van de vrijwilligers hier in de omgeving bij het dierensiel Gorkum is de oud-burgemeester, is jarenlang voorzitter geweest.

Ja, dus het is echt een heel breed spectrum.

Wat me ook opvalt is dat er heel veel dierenartsen actief zijn die het gevoel willen hebben dat ze nog echt iets voor dieren kunnen doen en niet alleen maar bezig hoeven te zijn met de praktijk te draaien, maar waarvoor ze ooit voor die studie hebben gekozen.

Is dat niet ook een bevestiging, zeg maar, dat mensen die met dieren omgaan ook bijna altijd de passie ervoor hebben?

Ik denk het wel.

Ik denk wel dat je in ieder geval kan zeggen dat deze vrijwilligers, ja, die zijn wat empathischer.

Die kunnen zich inleven in dieren.

En dat merk je soms ook terug in de discussies.

Is die emotie er wel eens?

Die emotie is er regelmatig, ja.

En niet zozeer bij ons als Dierenlot.

We zijn een relatief kleine organisatie.

Maar bij de beneficianten maken we het zeer regelmatig mee dat de emoties daar oplopen.

En dat is ook begrijpelijk.

Zoals gezegd, dat is voor 98% vrijwilligerswerk.

Vrijwilligers worden anders gemotiveerd.

Ze doen het uit een passie.

En dat is anders dan wanneer je ergens gaat werken voor het geld.

Kunnen jullie een voorbeeld geven van een dierenambulance of dierenopvang die dankzij jullie steun, zeg maar, uiteindelijk toch in leven is gebleven?

Ik vind zelf een heel goed voorbeeld dierenambulance Vianen in omstreken.

Ik wil daarbij zeggen dat dierenlot niet het belangrijkste is bij alle Organisaties, het zijn de mensen zelf, de vrijwilligers.

Zonder hen zou er echt helemaal niets mogelijk zijn.

Onze rol is om ze te helpen om zeg maar of door een moeilijke periode heen te komen, dat steuntje in de rug te geven in die periode of dat steuntje in de rug te zijn als men aan iets nieuws begint.

Wij zijn er niet voor structurele begrotingsteun.

Daar geloven we niet in, dan is het ja, ik hou m'n handje op.

Nee, ze moeten zelf aan de slag.

En ik ben ervan overtuigd dat lokale organisaties uitstekende positie hebben om lokaal, regionaal ook steun te vinden.

Of het nu bij de lokale overheid is, of bij de sponsors, of bij de donateurs.

Maar ze hebben vaak momenten dat ze even dat steuntje in de rug nodig hebben.

En dat kan financieel zijn, dat kan in nature zijn, dat kan dus ook die kennisdeling zijn.

En een goed voorbeeld vind ik dus zelf van een organisatie die zich erg goed ontwikkeld heeft, is Dierenambulance Vianen en Omstreken, die echt wel op een bepaald moment op sterven na het dood was.

En op dit moment toch wel een voorbeeld organisatie is qua hoe dat men het georganiseerd heeft.

En hoe is hun dat gelukt?

Door een aantal zeer gepassioneerde vrijwilligers die een duidelijke visie hebben, die ook beseffen dat het organiseren enorm belangrijk is.

Dus het op de goede manier organiseren, niet alleen met het dieren bezig zijn, maar ook de hele organisatie eromheen goed op orde te hebben.

Volgens mij is er geen einde voor Stichting Dierenlot.

We zitten nu op zo'n 330.000 actieve donateurs en giftgevers.

Daarmee staan we in de top 10 van de Nederlandse goede doelen.

En ik moet zeggen, dat was vanuit mijn vorige werk en wat ik toen deed, wel een van mijn doelstellingen.

Ik wilde graag laten zien dat het nog steeds kon.

Heel vaak krijg je van die verhalen, ja, dat kan allemaal niet meer.

Dan denk ik, ja, dat is onzin.

Je moet gewoon een goed plan hebben, aan de slag en gewoon je strategie bepalen.

En natuurlijk af en toe wat bijstellen, want niet alles gaat goed, niet alles slaagt.

Maar als iets slaagt, moet je het doorpakken.

Nou ja, en wat denk ik ook die vele donateurs zo belangrijk vinden en wat wij proberen te laten zien, is wat er gebeurt met hun geld.

We zijn heel transparant in dat we laten zien wat er met het geld gebeurt.

We vragen bij een toekenning bijvoorbeeld aan een dierenhulporganisatie altijd of ze terug willen komen, terug willen koppelen met foto's en een tekstverslag, wat is er met dat geld gebeurd.

Zodat we via een nieuwsbrief of via de social media aan onze donateurs kunnen laten zien.

Kijk, dit gebeurt er met jou 1 euro 85.

En wat ook daarin belangrijk is, is dat we zo voorstander zijn van een fijnmazig netwerk in Nederland.

Dus niet gecentreerd in de provincie, maar juist in een fijnmazig netwerk.

Wat niet alleen helpt te laten zien aan de donateurs dat ook bij hen in de buurt er wat gedaan wordt met het donateursgeld.

maar wat ook helpt voor bijvoorbeeld die vrijwilliger die gewoon op z'n fiets naar zo'n organisatie toe kan.

Zo las ik laatst ook iets bij jullie, dat als iemand zelf komt overlijden en hij heeft een hond of een kat of wat dan ook, die kan wel eens alleen achterblijven.

Maar ik begreep dat jullie daar ook wat voor doen.

Wij hebben natuurlijk een fantastisch voordeel dat we letterlijk door het hele land beneficianten hebben die allerlei dieren opvangen.

Dus vaak hebben we een beneficiant die in de omgeving is van de overledene waar het dier naartoe kan.

En waarvan wij ook zeker weten dat het dier dan goed wordt opgevangen, verantwoord wordt opgevangen en dat men actief op zoek zal gaan naar een passende nieuwe thuissituatie voor het dier.

Dus dat doen we graag.

Dat is onderdeel van het dieren in nood helpen.

En gelukkig is dat dier dan op dat moment niet in nood in de zin van dat hij gewond is of onder voet of wat dan ook.

Maar wel een nieuwe baas nodig heeft die goed voor hem of haar zal zorgen.

En ja, dat werkt tot nu toe eigenlijk uitstekend.

Het is veel meer dan alleen maar geld bepalen.

Zeker, zeker.

Dat is aan de ene kant is het natuurlijk zorgen dat de middelen er zijn, maar aan de andere kant is het het regelen in feite.

Ja, want ik hoor nu een verhaal over mensen die komen te overlijden, die dieren achterlaten, maar ook vrijwilligers die soms met een rugzakje.

Er wordt veel meer nog verzorgd dan alleen maar voor de dieren.

Ik moet bekennen dat toen ik erin rolde het zelf ook niet besefte, maar als je kijkt naar de hele sector van dierenhulpverlening, denk ik regelmatig dat die misschien voor de mensen minstens zo belangrijk is als voor de dieren.

Er zijn heel veel mensen, of het nu met een rucksakje is, en dat zijn er echt behoorlijk wat die erin rondlopen.

Maar ook gewoon mensen die anders zouden vereenzamen omdat ze gepensioneerd zijn, niet zo'n uitgebreide familie- of vriendenkringen hebben.

En dat is echt hun sociale netwerk.

Zeker hun vangnet.

Het prettige met dieren is dat ze altijd dankbaar zijn in feite.

Dus ja, voor mensen is dit een heel belangrijk iets.

Wat houden ze betrokken bij de maatschappij op deze manier?

In plaats van dat ze alleen thuis zitten.

Ze worden nu gedwongen uit huis te gaan om hun vrijwilligerswerk te doen.

In contact te zijn met dieren die ze een hoop plezier geven.

Maar ook onderdeel te zijn van een groep mensen die daar op dezelfde manier in staan.

Bij gemeentes wordt er nu vaak nog naar dierenhulpverleningen gekeken als wat hun wettelijke taak is.

En de wettelijke taak is het 14 dagen lang opvangen van gevonden gezelschapsdieren.

Kat, hond, konijn.

En heel vaak wordt er voor de rest niets betaald.

Terwijl zo'n dier er al gauw 6 tot 8 weken zit.

Vogel- en wildopvangcentra is nog heftiger.

Terwijl ik dan denk, nou...

Bedenk eens bij jezelf wat dit betekent voor jouw burgers, de vrijwilligers die er naartoe gaan en die daar een dagbesteding vinden die hen voldoening geeft en hen daardoor ook gedetelijk uit allerlei andere zoren weg houdt.

Waar anders een gemeente zijn tijd dan mag besteden en misschien een dagbesteding gaat beginnen om de mensen iets leuks te bieden.

Stuur ze naar die dierenopvang en ze doen iets nuttigs en ze hebben een leuke dag.

Is er iets wat jullie nog als laatste kwijt zouden willen in het kader van Stichting Dierenlot?

Nou, ik wil misschien nog wel hebben over de meest bijzondere gift.

En de meest bijzondere gift is toch wel, en hij komt extra naar boven omdat ik hem deze week de afronding had, dat is een vrouw die heeft ons uiteindelijk, wij waren erfgenaam, en die heeft ons gewoon haar hele vermogen toevertrouwd.

Ik vind dat sowieso iedere erfgenis Geef me een dubbel gevoel, want er is wel iemand overleden, maar die vertrouwt jou wel met zijn of haar nalatenschap toe, of een deel daarvan.

Maar deze vrouw heeft ons haar volledige vermogen nagelaten van maar liefst 1,8 miljoen euro.

Daar ben ik nog steeds stil van.

En dat gaat niet alleen over de omvang, want nogmaals, Iemand die een ton doet, iemand die vijftigduizend doet of iemand die vijfduizend doet.

Het is allemaal heel bijzonder.

Maar met name in de nalatenschappen ben ik regelmatig toch nog steeds, ja, aan de ene kant heel dankbaar.

Het is een heel dubbel gevoel.

Maar het geeft me ook het gevoel, ja, we moeten wel zorgen dat dit echt besteed wordt zoals deze mensen het bedoeld hebben.

Ja, dat vind ik misschien aan die kant nog wel het meest bijzondere.

Had je daar twintig jaar geleden over gedacht?

Ja, ik heb een businessplan van twintig jaar terug nog een keer doorgelezen.

Ik ben nog steeds een marketingman.

En die man van de loterij, die moest ik overtuigen.

Die wilde groeien met zijn loterij.

Fantastisch verhaal geschreven, moet ik zeggen.

Daarna eerst zien, dan geloven.

Dus nee, ik had niet gedacht dat we zo groot zouden worden.

We zijn, zoals gezegd, inmiddels staan we in de top 10 qua achterban.

We gaan dit jaar 20 miljoen waarschijnlijk ruim voorbij qua baten die we zelf geworven hebben.

Ja, fantastisch Jan.

Dank je wel.

Esther, ook jij heel veel dank.

En ik wens jullie allebei heel veel succes de komende jaren.

En nou ja, Jan, als jij stopt, dan gaat Esther het deels overnemen.

Verder kan ik luisteraars alleen maar aanraten van als je misschien niet meer zo happy zit in je commerciële carrière.

Ik heb nog nooit zo leuk werk gedaan als met mijn eigen goede doel.

Het geeft echt de meeste voldoening die je maar kan bedenken.

Geweldig, dankjewel allebei.