"Mój brat nawrócił się i wykorzystywał każdą okazję, żeby mówić nam o zbawieniu. Moja pierwsza reakcja: «Chłopcze, coś ci się stało! Przecież żyjemy normalnie, a co po śmierci – to zobaczymy…» Ale taka bliska, osobista relacja z Jezusem – to mi się wydało jakieś nadmierne. Jakiś czas potem poprosiłam Boga, żeby przyszedł, jeśli jest.

Doświadczyłam prawdziwego SPOTKANIA z Bogiem. Przepraszałam Go. A on powiedział: «To nic…» To był najważniejszy dzień mojego życia”.