Himilsbach, który wódką wprowadzał baśniowy element do rzeczywistości; Zbyszek Cybulski podpalający u Wajdy w „Popiele i diamencie” kieliszki spirytusu; zakąszający wódkę erudycyjnymi cytatami bohater „Pod Mocnym Aniołem” Pilcha. Dlaczego w powojennej polskiej kulturze właśnie tak, z życzliwością i fascynacją, podchodzono do nałogu alkoholowego? Jakub Żulczyk twierdzi: bo wódką znieczulano się po zbiorowej traumie, i w 2023 r. też się człowiek po niej znieczula.

Z Żulczykiem spotykam się z racji dwóch premier: serialu Netflixa na podstawie jego powieści „Informacja zwrotna” oraz książki „Dawno temu w Warszawie”, kontynuacji „Ślepnąc od świateł”. Rozmawiamy o tym, od jakich emocji chce w dzisiejszej Polsce uciec człowiek uzależniony i od jakich chciał uciec dawniej; o tym, w czym nałóg podobny jest do pieniędzy; o tym, co koronawirus zrobił z najmłodszym pokoleniem uzależnionych, a także dlaczego tak popularne wśród młodzieży stały się opioidy.