Αγάπη μου Ουα Ουα Φρανσουά Καμπό

Το θεατρικό έργο Αγάπη μου Ουα Ουα του Γάλλου συγγραφέα Φρανσουά Καμπό είναι μια τρυφερή και χιουμοριστική σπουδή πάνω στην ανθρώπινη κρίση, την προσωπική αναγέννηση και τη δύναμη της ανιδιοτελούς καλοσύνης. Ο Καμπό, με καριέρα που ξεδιπλώνεται κυρίως στη γαλλική κωμωδία, δημιουργεί έναν μικρόκοσμο οικείο και συγκινητικό, χωρίς να θυσιάζει την ευφυή σάτιρα.

Ο πρωταγωνιστής του έργου, ο συγγραφέας Ερρίκος Νορώ, βρίσκεται στο μεταίχμιο της προσωπικής και επαγγελματικής του κατάρρευσης. Η έμπνευσή του έχει στερέψει, ο γάμος του με την Αγάπη μου βρίσκεται σε αδιέξοδο και τα οικονομικά του είναι σε οριακή κατάσταση. Η άφιξη της Σολάνζ, μιας νεαρής φοιτήτριας από την Αφρική που εργάζεται ως οικιακή βοηθός, λειτουργεί ως καταλύτης για την εξέλιξη της πλοκής: με την παιδική της αφέλεια και την ειλικρινή της δοτικότητα, καταφέρνει να διαρρήξει τη σιωπή και τη στασιμότητα στο σπίτι, επαναφέροντας το χιούμορ, τη ζεστασιά και τελικά την αγάπη.

Η Σολάνζ, μακριά από στερεοτυπικούς ρόλους, σκιαγραφείται ως φωνή της αθωότητας σε έναν κόσμο κυνικό. Παρότι ξένη, φέρει μια καθολική ανθρώπινη ποιότητα που αγγίζει τον θεατή: θυμίζει πως η καλοσύνη, όταν δεν ζητά ανταλλάγματα, μπορεί να έχει μεταμορφωτική δύναμη. Αντίθετα, η Αγάπη μου, σύζυγος του Ερρίκου, είναι ένα πρόσωπο σπαρακτικά αληθινό: απογοητευμένη, ψυχρή αλλά βαθιά πληγωμένη, δίνει το στίγμα μιας γυναίκας εγκλωβισμένης ανάμεσα στην απαξίωση και τη ματαίωση.

Ο Ερρίκος Νορώ είναι φιγούρα γνώριμη: καλλιτέχνης σε κρίση, ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να δει έξω από τη δίνη του αδιεξόδου του, μέχρι που η παρουσία της Σολάνζ τού θυμίζει ξανά τη ζωή, την ανάγκη να ακούει, να συγχωρεί, να δημιουργεί.

Το έργο διαδραματίζεται σε μια αστική κατοικία, και το σκηνικό αυτό ενισχύει την αίσθηση του "κλειστού σύμπαντος" – σύμπτωμα και καθρέφτης της κρίσης του ήρωα. Η περίοδος κατά την οποία γράφτηκε και πρωτοπαίχτηκε, στα τέλη της δεκαετίας του ’60, δεν είναι αμελητέα: στην Ευρώπη της κοινωνικής αναταραχής και των πολιτισμικών αναζητήσεων, η παρουσία μιας Αφρικανής γυναίκας ως καταλύτη σε ένα δυτικό σαλόνι παίρνει και μια ευρύτερη συμβολική διάσταση – η φωνή του «άλλου», του απλού, του ηθικά αυθεντικού.

Η πρώτη παράσταση στην Ελλάδα δόθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1967 στο Θέατρο Βεργή, με πρωταγωνιστή τον Κώστα Ρηγόπουλο και τη θρυλική Κάκια Αναλυτή στον ρόλο της «Αγάπη μου». Η Σολάνζ ερμηνεύτηκε αρχικά από την Κατερίνα Χέλμη και αργότερα από την Μπεάτα Ασημακοπούλου. Η σκηνοθεσία, λιτή αλλά λειτουργική, επικεντρώθηκε στους διαλόγους και τη χημεία των χαρακτήρων. Η επιτυχία υπήρξε τέτοια, που το έργο επαναλαμβανόταν για έξι θεατρικές περιόδους, μέχρι και το 1973, με σταθερή αποδοχή από κοινό και κριτικούς. Ενδεικτικά, το καλοκαίρι του 1968 ανέβηκε στο Θερινό Θέατρο Αναλυτή και περιόδευσε σε πολλές πόλεις της Βόρειας Ελλάδας.

Ο θεατής, φεύγοντας από την παράσταση, νιώθει ένα αίσθημα αγαθής συγκίνησης. Δεν έχει δει απλώς μια ρομαντική ή ηθογραφική κωμωδία, αλλά μια αλληγορία για την ανθρώπινη συνύπαρξη. Το έργο μιλά για τις δεύτερες ευκαιρίες, την αξία της απλότητας και την ανάγκη να ανοιχτούμε στους άλλους – ακόμη κι όταν μας φαίνονται ξένοι.

Ο Φρανσουά Καμπό δεν είναι από τους πλέον πολυμεταφρασμένους δραματουργούς, ωστόσο το έργο αυτό τον καθιστά άξιο λόγου. Με απλή δομή, αλλά πλούσια συναισθηματική παλέτα, δημιουργεί μια θεατρική εμπειρία που αντέχει στον χρόνο.

Η ιστοσελίδα μου

https://www.angeligeorgia.gr

Τα Podcast μου:

https://angeligeorgiastoryteller.gr

https://mithoikaipolitismoi.gr

https://akougontasmetingeorgia.gr

https://theatromeangeligeorgia.gr

Το κανάλι μου στο you tube

https://www.youtube.com/@angeligeorgia808/featured

Facebook σελίδα Αγγελή Γεωργία:

https://www.facebook.com/angeligeorgia

Facebook σελίδα Μύθοι και πολιτισμοί: