Αν

το καλοσκεφτείτε η έννοια της τέχνης εμπεριέχεται σε όλες εκείνες τις

δραστηριότητες που είναι ζωτικές για τον άνθρωπο στην εξελικτική πορεία

των ανθρώπινων κοινωνιών. Έτσι, είναι και η τέχνη του μακιγιάζ. Η τέχνη

δηλαδή της ωραιοποίησης του προσώπου, της βελτίωσης της εξωτερικής

εικόνας, της επιδιόρθωσης κάποιων χαρακτηριστικών. Βεβαίως, σήμερα το

μακιγιάζ είναι μια τεράστια κερδοφόρα βιομηχανία που βρίσκεται σε

περίοδο πολύ μεγάλης ακμής, εν αναμονή φυσικά της παρακμής, καθώς αυτά

τα πράγματα νομοτελειακά κάνουν κύκλους. Αυτό, όμως που δεν θα

παρακμάσει ποτέ, είναι η ανάγκη του ανθρώπου να βελτιώνει την εικόνα

του. Πρόκειται για μια παρόρμηση, αρχέγονη, που εμφανίζεται για πρώτη

φορά και πολύ νωρίς στις πρώτες – πρώτες ανθρώπινες κοινωνίες.

Συνεπώς, η τέχνη του μακιγιάζ έχει τη δική της ιστορία στο πέρασμα των

αιώνων και με αυτή την ιστορία ασχολείται σήμερα η «Ιστορίας της

Κυριακής». Και πριν οι άρρενες φίλοι της στήλης ή όσοι δεν ενδιαφέρεστε

για τα ψιμύθια που είναι και η ελληνική λέξη για την απόδοση της

γαλλικής «maquillage» σπεύσετε να πείτε ότι αυτό το επεισόδιο δεν σας

ενδιαφέρει, να σας ενημερώσουμε ότι η προσέγγισή του γίνεται μέσα από

ένα κοινωνικό και αμιγώς ιστορικό πλαίσιο. Άλλωστε, το μακιγιάζ δεν ήταν

διαχρονικά γυναικεία υπόθεση. Από τη νεφελώδη εποχή της προϊστορίας

μέχρι τις μέρες μας, το μακιγιάζ υπήρχε και θα εξακολουθήσει να υπάρχει

γνωρίζοντας άλλοτε περιόδους ακμής και άλλες παρακμής.