Beatnicy – genialne pokolenie literatów, buntownicy awangardowego ruchu artystycznego. Ekscentryczni, niepoprawni, błyskotliwi. W beretach, czarnych stylizacjach, bluzkach w paski i powyciąganych swetrach – ich charakterystyczny styl, podobnie jak twórczość, stały w kontrze do konsumpcjonizmu i materializmu. Allen Ginsberg, William S. Burroughs, Gregory Corso – cenzurowani w Stanach, upragnioną wolność odnaleźli w Paryżu. A dokładnie w niepozornym pensjonacie (później Beat Hotel), w którym dom znaleźli wszyscy (z wyjątkiem Jacka Kerouaca) twórcy pokolenia beatników. To właśnie tam, za murami przesiąkniętymi zapachem haszyszu, powstały ich najwybitniejsze dzieła: „Kaddysz” Ginsberga, „Nagi lunch” Burroughsa czy „Bomba” Corso. Który poeta, by zwrócić na siebie uwagę, odciął sobie palec? Czym była maszyna snów? I co, tak w naprawdę, beatnicy robili w Paryżu?