Poruszanie tego tematu budzi oczywisty i jasny sprzeciw. W końcu: to stan, który dotyka boleśnie, a nie służy podcastowej rozmowie. Dlaczego go więc, mimo wszystko, brać na warsztat? Dlatego, że, jak bogactwo, omawiane w odcinku poprzednim, z Janem J. Zygmuntowskim, jest tematem dzisiejszej kultury, tak jest nim też bieda: starczy przypomnieć Parasite, Beef, Squid Game. Dzisiejsze spojrzenie na nią różni się od tego, jakie dominowało kiedyś, i warto spytać, co spowodowało te różnice; jakie wydarzenia w ostatnich dekadach kazały wyzbyć się ówczesnego widzenia niedostatku.

Gościem tego odcinka jest Jan Śpiewak - socjolog, aktywista i publicysta, były radny Dzielnicy Śródmieście M. St. Warszawy. Rozmawiam z nim jako z człowiekiem, który ujawnił tę polską aferę, która była jednym z donioślejszych przykładów żerowania na ludzkiej biedzie, tj. aferę reprywatyzacyjną. Rozmawiamy o tym, jak różniło się widzenie biedy w PRL-u - ustroju, w którego początkach istniała godnościowa polityka i prędko została zaprzestana - i w III RP; jak w tej ostatniej rodziło się dyskursywne postrzeganie niedostatku. Nie ma zapewne nikogo, komu ten odcinek się spodoba - i być może to bardzo dobrze.