przekład 🎯 Tomasz Grabiński
AI tak streścił moje - ekhm - wywody. To nie ja! To kompjuter!
W tym odcinku podcastu „literatura ze środka Europy” skoncentruję się na nowej powieści Pawła Rankowa zatytułowanej „Klinika”, która właśnie ukazuje się w Polsce w przekładzie Tomasza Grabińskiego. Książka, pierwotnie opublikowana na Słowacji w 2022 roku, ma dla mnie szczególne znaczenie, gdyż otwiera nowe drzwi do poznawania twórczości tego autora, który zyskał uznanie za swoje wcześniejsze powieści, jak „Zdarzyło się 1 września” czy „Legenda o języku”.
„Klinika” jest stosunkowo krótka i czytelna, zaledwie sto kilkadziesiąt stron, zajmuje zaledwie kilka godzin lektury. Już na początku autor wskazuje na literackie inspiracje, odwołując się do takich nazwisk jak Samuel Beckett, Elias Canetti czy Franz Kafka. To zwiastuje, że w książce z pewnością znajdą się elementy skomplikowanej analizy ludzkiej egzystencji. „Klinika” odbiega od klasycznych opowieści Rankova, które eksplorują dziedzictwo Środkowej Europy i skomplikowane historie regionu. Zamiast tego, przenosi nas w bardziej osobistą przestrzeń współczesności, w której narrator zmaga się z kryzysem wieku średniego oraz zmęczeniem życiem.
Narracja książki koncentruje się na siedmiu dniach z życia anonimowego narratora, który zyskuje coraz większą głębię dzięki wnikliwym refleksjom na temat jego własnego życia oraz relacji z bliskimi. Kluczowym wątkiem jest poszukiwanie lekarza w klinice, symbolem zarówno chaosu instytucji medycznych, jak i wewnętrznego labiryntu bohatera. W miarę jak narracja się rozwija, odkrywam, że „Klinika” to nie tylko satyra na system ochrony zdrowia, ale także pogłębione studium ludzkiej egzystencji, w której humor przeplata się z gorzką ironią. Rankov z mistrzostwem buduje sytuacje, które wywołują uśmiech, ale są też głęboko refleksyjne, co sprawia, że książka ta jest nie tylko rozrywką, ale też intelektualnym wyzwaniem.
W moim odczuciu, książka ma wiele wspólnego z „Czarodziejską Górą” Thomasa Manna, w której główny bohater staje się ofiarą systemu medycznego. Podobnie w „Klinice”, narracja prowadzi nas przez labirynt zwodniczych sytuacji, a także do głębokich pytań o tożsamość i sens życia. Bohater zastanawia się nad swoim miejscem w świecie, co prowadzi do momentów epifanii, a także momentów refleksji, które wszyscy możemy zrozumieć w naszych własnych życiach.
Wreszcie, muszę podkreślić, że „Klinika” to nie tylko osobista opowieść, ale również literacka gra, która nawiązuje do szerokiej tradycji literackiej. Rankov z dużą biegłością łączy wątki osobiste z kontekstem kulturowym europy środkowej, co sprawia, że książka ta jest głęboko zakorzeniona w rzeczywistości, z którą się mierzymy. Dla każdego, kto ma ochotę na literacką podróż oraz refleksję nad współczesnym społeczeństwem, „Klinika” jest z pewnością pozycją wartą uwagi. Z niecierpliwością czekam na reakcje czytelników, którzy być może, podobnie jak ja, będą chcieli sięgnąć po inne dzieła Pavola Rankova.
Koniec tekstu co mi go zrobił kompjuter.
(00:25) Zamiast wstępu
(06:58) Współczesne tło Kliniki
(07:55) Główne postacie
(13:36) Labirynt i narratorcja
(18:15) Zamiast podsumowania
Więcej Pavola Rankova w podkaście:
Mentioned in this episode:
🎼
W odcinku wykorzystalem muzykę zespołu Longital.
Intro: Tvoje vojská
Outro: Bez práce a bez slov
Jana i Daniel ❤️❤️❤️ DZIĘKUJĘ!
