Christiaan van der Hoeven joins the podcast to discuss the impactful work of the Van Tienhoven Foundation, which focuses on supporting international nature conservation projects. Established on the legacy of Pieter van Tienhoven, a pivotal figure in Dutch and global environmental protection, the foundation aims to fund small initiatives that often struggle to secure financial support. Christiaan shares insights into the foundation's approach, highlighting the importance of involving local communities in conservation efforts and the value of education in fostering awareness. He reflects on the challenges faced in today’s environmental landscape, noting that while the overall situation is deteriorating, there are still hopeful examples of successful conservation efforts. The conversation emphasizes the need for sustained commitment to nature protection and how even small contributions can lead to significant positive outcomes.

The dialogue with Christiaan van der Hoeven offers an insightful exploration into the dynamics of the Van Tienhoven Foundation, an organization that embodies the legacy of its namesake, a pioneer in nature conservation. Christiaan reflects on the foundation's commitment to funding small-scale conservation projects, particularly in developing countries where larger organizations might overlook critical local initiatives. With a focus on empowering local communities, the foundation aims to create a sustainable future for biodiversity through education and direct involvement. Van Tienhoven's historical contributions to nature conservation, including his role in establishing organizations like the IUCN and the World Wildlife Fund, set the stage for the foundation's ongoing endeavors.

Throughout the episode, various themes emerge, particularly the intersection of conservation and community engagement. Christiaan discusses how the foundation operates an inclusive application process that encourages grassroots proposals, showcasing the diverse range of projects it supports. These projects often tackle pressing environmental issues while fostering a sense of ownership among local populations. For instance, he shares a project focusing on the conservation of a unique rabbit species in Sumatra, highlighting how targeted funding can lead to significant advancements in research and protection.

The conversation also addresses the evolving challenges of conservation in a rapidly changing world. Christiaan emphasizes the need for adaptive strategies that respond to political and ecological shifts, as well as the incorporation of technology in conservation efforts. He shares examples of successful collaborations that have emerged from the foundation, demonstrating how small initiatives can lead to substantial impacts. As he envisions the future of the foundation, Christiaan expresses a deep commitment to continuing the legacy of Pieter van Tienhoven by fostering innovative and effective conservation practices that resonate with local communities. Overall, this episode serves as a call to action for individuals and organizations to support grassroots conservation efforts, emphasizing that positive change is possible through collective action.

Takeaways:

• The Van Tienhoven Foundation supports small-scale nature conservation projects globally, especially in developing countries.
• Christiaan van der Hoeven emphasizes the importance of local community involvement in successful conservation efforts.
• Over the past six years, the foundation has structured its project selection process for better objectivity.
• The foundation receives hundreds of proposals each year, highlighting the increasing need for conservation funding.
• Christiaan shares inspiring examples of small projects that lead to significant ecological impacts and community benefits.
• Technological innovations, like AI for tracking endangered species, play a vital role in modern conservation strategies.

Companies mentioned in this episode:

• Van Tienhoven Foundation
• IUCN
• Natuurmonumenten
• Wereld Natuur Fonds

Van Tienhoven Foundation, Christiaan van der Hoeven, natuurbescherming, internationale natuurbescherming, biodiversiteit, NGO's, natuurprojecten, educatie in natuurbescherming, lokale bevolking en natuur, IUCN, natuurmonumenten, legaat natuurbescherming, vrijwilligerswerk, kleine natuurbeschermingsprojecten, duurzame ontwikkeling, natuurbescherming in ontwikkelingslanden, marine protected areas, natuurrechten, donaties voor natuurbescherming.

https://www.online-radio.nl/podcasts

Aangeschoven is Christiaan van den Hoeven.

Ja, Christiaan, allereerst van harte welkom.

Dankjewel.

En bijzonder leuk dat jij vandaag aan wil schuiven namens Van Tienhoven Foundation.

Misschien kan jij er even een korte schets van maken?

Ja, dat kan.

We noemen het ook wel de Van Tienhoven Stichting in het Nederlands.

Nee, het is een stichting die gebaseerd is op het legaat van Pieter van Tienhoven.

En wie was Van Tienhoven?

Fontino was een ontzettende belangrijke meneer voor de Nederlandse natuurbescherming en de internationale natuurbescherming.

Hij had een politieke achtergrond, een commerciële achtergrond, maar hij had ook een enorme voorliefde voor natuur.

En hij heeft dat heel erg sterk gecombineerd door zijn connecties met de politiek en de commerciële mensen die toen de tijd de scepters waaiden in Nederland, in te zetten voor bescherming van natuurgebieden in Nederland.

Zo heeft hij ook aan de basis gestaan van de oprichting van de IUCN, dat is de International Union of the Conservation of Nature.

Maar ook bijvoorbeeld natuurmonumenten.

De Nederlandse Stichting was hij een van de eerste die daar als bestuurslid bij betrokken was.

Dus hij was een ontzettend geëngageerde man die geïnteresseerd was in de natuurbescherming in Nederland en kon heel veel gedaan krijgen.

Zowel bij de politiek als bij de financiële wereld om te investeren in de aankoop en bescherming van natuurgebieden.

Dat heeft hij zijn hele leven eigenlijk gedaan.

In verschillende posities en bij verschillende organisaties.

En uiteindelijk heeft hij zijn vermogen nagelaten aan de Fantino Verstichting.

Met als doel om internationale natuurbeschermingsprojecten te financieren.

En daar is dit uit voortgevloeid en daar ben ik dus nu lid van de bestuur.

Om te zorgen dat zijn legaat op een goede manier wordt besteed.

Christian, jij bent zelf dus aangeschoven als bestuurslid bij deze stichting.

Dat doe je ook niet zomaar.

Nee, ten eerste is het natuurlijk een vrijwilligersfunctie.

We hebben één persoon die we vergoeden voor het ondersteunen van het projectmanagement.

Maar de meeste mensen, de leden van het bestuur, zijn op vrijwillige basis hier.

Ik doe het uit betrokkenheid.

Ik ben natuurlijk bioloog van huis uit en ik heb veel in het buitenland gezeten.

Dit is echt heel leuk om in connectie te blijven met wat er gebeurt in de natuurbeschermingswereld, in de tropen met name.

En je kan dus met een donatie of met steun aan kleine, met name kleine organisaties, kan je best veel bereiken.

En het geeft mij ook een beeld van wat er speelt in de wereld.

En het geeft een mogelijkheid om bijvoorbeeld een crisis of een bepaalde soort die bedreigd is te ondersteunen.

Dus het is heel voldoenend werk.

Ja, nu zit je zelf een jaartje of zes inmiddels in het bestuur.

Als je dan terugkijkt naar de afgelopen zes jaar, is er iets al waarvan je zegt van nou, daar wil ik het in ieder geval nu even over hebben?

Nou ja, het is wel apart, want wij zijn een stichting die een open aanvraag systeem hebben.

Dus wij zeggen van in een maand in januari kan je een voorstel indienen voor ondersteuning van een natuurbeschermingsproject.

Dus we krijgen ontzettend veel aanvragen altijd van over de hele wereld en over allerlei soorten natuurgebieden, maar ook projecten van de lokale bevolking die iets willen doen in relatie met natuurbescherming.

En het geeft altijd een heel mooi beeld over hoe het gaat.

En wat me altijd raakt is dat je ook ziet dat sommige politieke ontwikkelingen daarin doorsijpelen.

Bijvoorbeeld in Venezuela waar het heel moeilijk is en waar de politieke en economische situatie zwaar is.

En de enige manier om daar nog iets te kunnen doen is soms door het ondersteunen van kleine natuurbeschermingsorganisaties.

En dan gaat het dus eigenlijk verder dan bijvoorbeeld alleen maar de bescherming van zo'n soort of een gebied.

Maar dan gaat het ook om het steunen van de, zoals we dat noemen, de civil society, van de lokale organisatie, wat die mensen een stevigere positie geeft.

En daar merk ik dat je dus met een fonds als deze dingen kan doen in plekken waar mensen het gewoon moeilijk hebben en dieren ook en planten dus.

Ja, want het is ook zo volgens mij dat Van Tienhoven Stichting zich focust op kleine bijdragen.

Verhoudingswijs met de grote bekende fondsen.

Ja, precies.

Want kijk, het is een overweging.

De opzet was geweest van Van Tienhoven Stichting om te besteden aan natuurbescherming internationaal.

Met name internationaal, dus niet in Nederland.

En dan met name de ontwikkelingslanden.

Maar voor de rest zijn we redelijk vrij om te bepalen hoe we het geld besteden.

We kunnen bij wijze van spreken, als we dat zouden willen, binnen het bestuur, met overleg, het hele legaat uit kunnen geven binnen een paar jaar.

Maar wij hebben gekozen om dat voor de langdurige termijn te doen, dus van het rendement, van het vermogen daar, projecten voor te ondersteunen.

En als je dan aan het rendement...

Het is altijd minder dan het eigenlijke legaat natuurlijk, dus dat beperkt je mogelijkheden om het te ondersteunen.

En uit ervaring en wat wij weten, van de vroegere bestuursleden, maar ook van de geschiedenis van deze stichting, Er zijn heel veel kleine initiatieven en organisaties die vaak heel erg moeilijk hebben om fondsen te vinden voor hun werk, maar wel vaak heel goed weten wat er op die plek nodig is en vaak hele goede dingen doen.

En die kunnen vaak moeilijk aan geld komen en dat zijn vaak kleine bedragen die relatief veel grotere stappen zetten.

En om nou een grote organisatie die al gevestigd is te ondersteunen, dan maak je niet zo heel veel verschil als stichting, want daar zitten veel grotere donoren achter.

die meer kunnen doen daarvoor.

Dus wij kiezen bewust voor die groep organisaties en mensen die zich inzetten op lokaal klein niveau, die startende zijn of bewust klein willen blijven of heel erg lokaal zitten, maar waar je een goede connectie mee hebt en waar je leuke dingen mee kan doen.

Wat mij opviel was dat er wordt veel gewerkt met lokale bevolking.

En het moet ook een project zijn wat gelijk opgepakt wordt.

Ja, ja, ja.

Kijk, er zijn een paar nadelen als je zo'n fonds hebt en je hebt kleine bedragen, maar met name het feit dat we natuurlijk op basis van vrijwillig tijd en uren die we hebben beschikbaar zijn om deze dingen te doen, kan je niet zo heel veel tijd eraan besteden.

Dus als jij heel intensief wilt samenwerken met een organisatie, dat kost gewoon te veel tijd, dat hebben we gewoon niet.

Dus je kiest ervoor om kleine projecten waarvan je weet dat een project begint, zeg maar, dat te ondersteunen en dat het goed afgebakend is, zodat je met een één rapport dat je terugkrijgt weet wat er gebeurd is.

zodat je niet heel veel de bijbetrokken moet zijn of heel veel moet controleren en dergelijke.

Dat betekent dus dat je...

Daarom kiezen wij bijvoorbeeld voor een 10, 20 projecten die we per jaar financieren voor maximaal 10.000 euro.

Dat zijn dus vaak kleine organisaties en we vragen voor gerichte activiteiten die zij doen.

En dan kunnen ze daar heel makkelijk na een jaar of twee jaar op rapporteren van we hebben A, B en C gedaan.

En dat is leuk en dan krijgen we daar foto's bij, die zetten we op de website en dan kun je laten zien wat we ermee gedaan hebben.

Nu is het zo dat jij dus een jaartje of zes geleden aangesloten bent.

Als je naar die beginperiode kijkt, wat viel jou toen op?

Voor mij was het grappig in die tijd dat de mensen die daar toen zaten, zaten daar al best wel lang.

En de manier waarop gekozen werd welke onderwerpen gesteund werden, of welke soorten, of welke ecosystemen, eigenlijk een beetje gebeurde op basis van de keuze van die personen die in het bestuur zaten.

En daar was op zich niks mis mee hoor, maar het is wel een beetje...

eigenlijk wel mooi in lijn met hoe Van Tienhoven zelf ook deed.

Hij was overtuigd van wat hij belangrijk vond voor de natuurbescherming.

En ging daar ook voor en kreeg dat ook gedaan door zijn invloed en zijn macht.

En in ieder geval hangt het dus af van het bestuur.

Wat er gebeurt en dat hebben we in de, ik denk in de afgelopen zes jaar dat ik er zit, hebben we dat best wel een beetje geprobeerd te structureren om het objectief te houden en te zorgen, dat doe je ook door de samenstelling van je bestuur, om te zorgen dat je een breed palet hebt dat wel goed weergave is van wat de actuele situatie is.

situatie is bijvoorbeeld in de natuurbeschermingswereld, maar ook zorgen dat het geografisch een beetje eerlijk verdeeld is, dat niet alles naar Zuid-Amerika gaat of alles naar Azië, maar dat je een beetje verdeling over de continenten hebt, maar ook verdeling over de onderwerpen of de soorten en dat je dat in gezamenlijkheid doet.

En dat denk ik dat het belangrijkste is van zo'n bestuur, dat je met z'n allen, of je nou de penningmeester bent, of je bent de voorzitter, of je bent de inhoudelijke bestuurder zoals ik, of de secretaris, Dat je allemaal het voelt.

Dit is inderdaad onze gezamenlijke inzet en we staan hier allemaal achter dat dit zo gebeurt.

En dat vind ik altijd mooi, want het blijft natuurlijk een vrijwillig initiatief.

Ja, ik denk dat het ook mooi is om dan even terug te kijken naar Van Tienhoven.

Maar tot die tijd was hij eigenlijk volledig zelfstandig actief op dat gebied.

De stichting werd gewoon door hem natuurlijk Gerund.

Alles gerund.

En hij bepaalde gewoon.

Niemand hoefde mee te kiezen.

Nee, precies.

Dat is absoluut waar.

Maar dat was natuurlijk ook een beetje de tijdgeest dat dat zo toen gebeurde.

Het waren vooral allemaal mannen die dat allemaal deden natuurlijk.

Wat gelukkig nu veel anders.

Als je kijkt naar de samenstelling van het bestuur, ben ik daar heel blij mee dat dat veel gevarieerder is natuurlijk.

Maar dat was toen inderdaad zo.

En ja, zo werden de dingen toen gedaan.

Dat zou je nu anders doen.

Maar hij heeft er wel veel mee bereikt natuurlijk.

Qua natuurbescherming, qua ook natuurbescherming in Nederland en dergelijke.

Dat is een andere tijd, maar wel mooi om te zien hoe dat dan nu zich ontwikkelt en hoe wij dat nu doen als bestuur met zijn legaat.

Ja, en ik zag ook voorbijkomen dat daarna ook een aantal andere directeuren of opvolgers ook heel goed werk verricht hebben.

Ja, absoluut.

Nee, er zijn veel technische mensen bij betrokken geweest in die tijd.

Ook specialisten en met name ook wetenschappelijke betrokken mensen die bepaalden waar dan in natuurbescherming ging.

Maar dat was ook zo.

Je was vooraanstaand wetenschapper.

Jij wist wat er gebeurde op dat vlak.

Je wist wie de contacten had, ook internationaal.

En Van Dinhoven zette gewoon echt zijn vermogen, zijn kennis en zijn netwerk in om die doelen te bereiken.

En dat deed hij samen met collega-bestuurders.

En dat doe je als een netwerkje zeg maar.

Dat doen wij nu natuurlijk ook, maar op echt een ander niveau.

Ik breng mijn ervaring in natuurbescherming internationaal mee.

En als wij die ervaring bijvoorbeeld niet hebben in het bestuur van bijvoorbeeld, ik weet veel minder van Zuid-Amerika, ik ben meer Afrika gespecialiseerd, dan halen we expertise van buiten.

Dan zeggen we, kijk jij even mee naar een aantal aanvragen of weet jij misschien toevallig nog een organisatie die goed is of die geld nodig heeft.

Dus je zorgt altijd dat je de expertise binnenhaalt.

bij je hebt om dat geld goed te kunnen besteden.

We doen natuurlijk op een veel kleiner vlak dan wat Van Tienhoven en zijn vrienden vroeger deden, of op politiek niveau.

In het begin gaf ik even aan dat Van Tienhoven Stichting de naam wellicht kleinschalig is voor sommige mensen.

Maar als ik het nu zo hoor, dan is het eigenlijk een voorloper geweest van vele mooie grote fondsen ook.

Ja, klopt.

Ja, dat klopt.

Nee, absoluut.

Dat is ook zo.

En met name natuurlijk, hij is verankerd in de geschiedenis van de Nederlandse natuurbescherming.

Ik zei al, vroeg bestuurslid van natuurmonumenten, maar ook de bescherming van internationale natuurprojecten, zeg maar, was hierbij betrokken, wat de voorganger is van IUCN.

Ja, dat was allemaal zo'n, het was een klikje van mensen die echt betrokken waren bij natuurbescherming in Europa.

Samen met Engeland, waar Peter Scott betrokken was, waren beide het oprichter van het WWF-netwerk.

En als je daar in zat, dan had je die vrienden en daar deed je de dingen mee.

Dus ze waren wel de grondleggers van een aantal grote initiatieven nu.

Heel veel zijn natuurlijk wel veranderd en grondig veranderd.

Maar wel aan de basis gestaan in wat toen het meest opportune was.

Was Nederland al zo belangrijk toen op dat gebied?

Ja, samen met Engeland wel, denk ik.

Maar met name, zover ik dat natuurlijk kan beoordelen, in de Nederlandse natuurbescherming waren zij wel echt pioniers.

Het beschermen van de Naardenmeer, toen het eigenlijk bedoeld was als toekomstige vuilnisbelt, omgekeerd naar natuurgebied.

Maar ook gewoon het hele concept waar hij mee gewerkt heeft, van het aankopen van grond voor natuurbescherming.

Daar heeft hij heel grote stappen gezet en hij deed dat natuurlijk een beetje brusk af en toe.

Maar met zijn connecties met de financiële wereld en het geld vrij krijgen om die gronden aan te kopen, heeft hij wel heel veel mooie natuurgebieden gestart.

Maar ook het hele concept van natuurgebieden voor de mensen, om daar te kunnen wandelen en te kunnen recreëren, komt ook mede daardoor.

En dat is waar natuurmonumenten en later natuurlijk allerlei andere verenigingen, stichtingen en organisaties op gestoeld zijn.

Nu ben jij zelf als bioloog actief natuurlijk en biodiversiteit ben je expert in.

Ja dan is dit toch wel heel gaaf lijkt mij om hier gewoon bij te zijn.

Het geeft jou naast je vaste werkzaamheden een hele mooie aanvulling waarbij je je passie ook nog eens kwijt kan.

Ja, absoluut.

Nee, absoluut.

Het leuke is, eigenlijk is zo'n stichting natuurlijk een soort kleine organisatie op zich.

Je hebt mensen die goed zijn in het financiëren, mensen die goed in het organiseren zijn.

En je hebt, als het goed is, natuurlijk een voorzitter die visie heeft en die nadenkt over welke lijnen we uitzetten.

En mijn taak is gewoon heel duidelijk te zorgen dat onze inzet op de juiste plek is en op het juiste soort.

Dat we de goede keuzes maken voor prioriteiten van natuurbescherming.

En dat vind ik een hele leuke functie, want in mijn eigen werk heb ik natuurlijk projecten en dan zit ik op een gefocust gebied.

Maar dit is zo breed en dit is zo gevarieerd dat ik allerlei dingen leer en je leert over nieuwe soorten.

Zo was er bijvoorbeeld, de afgelopen ronde hadden we een aanvraag kregen we binnen uit Sumatra over een gestreept konijn.

Ik had nog nooit van een gestreept konijn gehoord.

Het is de enige konijnsoort die in het oerwoud leeft.

Dat is de striped Sumatran rabbit.

En als je een fotootje bekijkt, als je het opzoekt op internet, dan denk je van wat een ontzettend grappig soort zebra konijn.

Nooit geweten dat die bestond.

En daar doen ze dan onderzoek naar, want dit wordt zo weinig gezien dat ze geld nodig hebben.

Je kan je voorstellen hoe moeilijk het is om in een oerwoud onderzoek te doen naar een erg obscuur beestje dat zich niet zo makkelijk laat zien.

Dat heeft geld nodig.

Als je dan kan bijdragen met een relatief klein bedrag, maar wat voor hun heel veel is, Indonesië, binnenland, je geeft 10.000 euro om onderzoek te doen, dan kan je daar best wel heel veel mee doen.

En dat is echt heel leuk, want dan verdiep je heen, je krijgt een voorstel binnen, je gaat je verdiepen van wat is dit, waar gaat het over, je zoekt wat achtergrondinformatie over die soort, je zoekt informatie over die persoon, is die bekend, wat heeft die al gedaan, hebben andere mensen hier aan gewerkt, hoe belangrijk is deze soort voor het ecosysteem.

is er meer over bekend.

En dan vorm je je een beeld en denk je van nou, onze bijdrage zal hier echt zo goed bij zijn.

En als je dat dan doet en goed gekeurd krijgt en je financiert dan, dat is heel erg dankbaar.

En dan krijg je vervolgens, een half jaar, een jaar later, krijg je de eerste foto's en dat is natuurlijk ontzettend dankbaar.

Dat is één, dus dat is echt heel erg leuk.

En het andere is voor mij, professioneel is het belangrijk en de mensen die ons helpen.

We hebben een soort ring van adviseurs die we inschakelen als dat nodig is.

Vragen we om advies, wat moeten we doen bij die vogelvoorstellen of bij zeeschildpadden of bij een bepaald soort bos waar alleen maar bepaalde planten groeien.

Is dit goed?

Doen ze de goede dingen?

Zitten ze in de goede richting?

Wat moeten we doen?

Dan krijg je daar feedback van en dat is heel goed.

En je krijgt een beeld van wat er speelt, wat ik al eerder zei.

Wat er speelt in de natuurbeschermingswereld.

Wat is nu heel erg urgent?

Waar moeten we ons op inzetten?

En dat verbreedt mijn kennis en mijn inzet en dat vind ik heel erg leuk.

En ik gebruik mijn netwerk om af en toe eens een keer te checken van klopt dit of kunnen jullie misschien samenwerken.

Dan hoor je van een initiatief en denk van god ik ken wel iemand die daar ook werkt en die heeft misschien wat meer geld.

En dan maak je een connectie tussen die organisatie die je aanvraag doet en de organisatie die je herkent en dan groeit daar iets moois uit.

Nou dat zijn natuurlijk de leukste dingen.

Ja, als ik het zo hoor is het niet alleen die 10 of 20 initiatieven die jullie accepteren, maar degenen die misschien voorbijkomen en niet geaccepteerd worden, maar wel misschien ergens anders naartoe gezonden worden.

Precies, precies dat.

We krijgen de laatste tijd best wel honderden aanvragen.

Ik geloof dat het afgelopen jaar 450 was of zo.

Dat is best wel zwaar, want wat ik eerder al zei, het is een vrijwilligersorganisatie, je moet dit in je vrije tijd doen.

En als je dan 450 voorstellen moet doorploegen om te kijken wat goed is en wat niet goed is, is dat pittig.

Maar het geeft je wel weer een beeld.

Zo krijg je een beeld van dat in Afrika is het oprichten van een NGO, een non-goedgenoemde organisatie, is een soort businessmodel.

Het is een bekend manier om aan je werk te komen.

En bij andere landen is het veel zeldzamer en heb je er veel minder.

Of je hebt landen waar het eigenlijk niet mag, maar waar het een sociale organisatie is.

En hoe krijg je dan je geld daarheen, terwijl het echt nodig is.

Ik vind het een ontzettend diverse leuke functie om te doen.

Maar het is soms wel pittig en daar moet je keuzes in maken.

Ik hoorde je volgens mij ook over zeeschilpadden.

Ik had, dacht ik, ook iets voorbij zien komen over paradijsvogels.

Wat kan je daar nog over vertellen?

Nou ja, weet je wat het is?

We krijgen altijd heel veel voorstellen.

Het is altijd een grap om te kijken van welke diersoort is dit jaar nou weer degene waar de meeste voorstellen op komen.

Een zeeschilbal staat vaak vrij hoog in het aantal voorstellen dat we krijgen.

Daar zijn vaak initiatieven voor die die soort beschermen.

Maar meestal is het het beschermen van de nestplekken op stranden.

Daar zijn vaak goed georganiseerde organisaties die bezig zijn met het patrouilleren van die stranden.

Om te zorgen dat die nesten niet beroofd worden door zowel mensen als andere dieren.

Die zorgen dat plastic opgeruimd wordt of die zorgen dat die dieren gemonitord worden om te kijken van waar trekken ze, waar komen ze vandaan.

Dus dat is vaak een toppertje zeg maar, wat je vaak hoort.

Maar een paradijsvogel ook.

Vaak komt het op een manier dat je onderzoek moet doen van zijn ze er nog en hoeveel zijn ze en waar zitten ze.

En dan is het bedoeling dat je dus met die gegevens iets doet aan natuurbescherming.

Wij willen dus een beschermd gebied oprichten, maar dan moeten we eerst weten waar die zit.

Of we willen weten of ons werk effect heeft.

Dus gaat een soort vooruitkomende meer bij door ons toedoen of door de overheid.

Of we willen dat de overheid er meer aan doet en daarvoor moeten we eerst gegevens hebben om aan te tonen dat die soort bedreigd is.

Dus veel onderzoek komt er ook bij kijken.

Maar er zitten dus af en toe van die pareltjes tussen, zoals ik zei, die gestreepte konijn.

Maar schitterende vogels.

Soms zitten er ook hele praktische voorstellen bij.

We hadden een voorstel uit Zuid-Amerika waarbij veeboeren, die hebben dan van die grote drinkbakken, weet je wel, van die betonnen bakken met water.

En daar kwamen vaak zeldzame roofvogels, die kwamen daar in drinken.

Maar die vielen erin en die kwamen er niet meer uit, omdat het van die hoge randjes waren.

Ze hadden een heel simpel voorstel.

We willen in elke van die drinkbakken een kippengazen trappetje inbouwen.

Maar we hebben het geld niet, kunnen jullie helpen?

1000 euro om er heen te rijden en 500 euro om het aan te leggen.

Nou, je keurt het goed, stuur me wat foto's.

En dan krijg je dus foto's en dan hoor je ze.

En dan zie je ook een foto van dus inderdaad zo'n dier dat naar boven klimt.

Hartstikke leuk, lekker concreet.

Soms is het ook moeilijk.

Lobbyprojecten waarbij ze proberen een wetgeving te veranderen wat langer termijn is.

Maar als je dat niet steunt dan zal dat nooit veranderen.

Wat moeilijker te rapporteren is natuurlijk ook, maar waar je wel soms dan op een gegeven moment later nog een reactie geeft van het is ons uiteindelijk gelukt.

Ook mede door jullie hulp vijf jaar geleden.

hebben we nu eindelijk die wetten doorheen gedrukt.

En dat maakt het ook leuk, want je kiest allerlei verschillende dingen om te ondersteunen.

Of het nou inderdaad een diersoort is, of een plantensoort, of een bepaald ecosysteem.

Of bijvoorbeeld, wat je ook ziet, is een trend nu in de ontwikkeling van een nieuwe wetgeving waarbij de natuur rechten krijgt, of een rivier krijgt rechten, of een landschap krijgt rechten.

En dan wordt er geprocedeerd namens die natuur.

Nou, daar zitten ook initiatieven die we graag zouden willen ondersteunen om te kijken wat daaruit komt.

Ook om te prikkelen en te stimuleren er nieuwe dingen in te zoeken.

Als ik dit zo hoor, dan is het niet alleen fauna en flora waar we het over hebben.

Nee.

Maar we hebben het ook over politiek.

Ja.

En volgens mij hebben we het ook bij de Van Tienhoven Stichting over educatie.

Klopt.

Kijk, het basisprincipe is dat je nooit aan natuurbescherming kan doen als je niet de lokale bevolking involveert.

Als zij niet gecommitteerd of mede-eigenaar zijn van een project, dan gaat het je gewoon niet lukken, want je kan ze niet uitsluiten.

Dat moet gewoon samen.

En dat is wel een beetje anders dan vroeger.

Gelukkig, want daardoor gaat het dan natuurlijk een stuk beter.

En inderdaad, een belangrijk onderdeel is educatie.

We hebben een leuk projectje in Suriname over slangen.

Slangen worden natuurlijk altijd gezien als gevaarlijk en eng.

En die worden vaak in ontwikkelingslanden, bijvoorbeeld ook in Suriname, meteen gedood, omdat het te gevaarlijk is.

Maar dit is een project dat bijvoorbeeld doet aan educatie op scholen.

Slangen hoeven niet gevaarlijk te zijn, je kan er goed mee omgaan.

Ze zijn nuttig voor het ecosysteem, voor het opruimen van rattenplagen of muizen en dergelijke.

En dat is ook iets leuks waar je aan kan bijdragen.

Wij krijgen ook vaak hele leuke resultaten van klassen die aan het luisteren zijn.

wat ze geleerd hebben, informatieboekjes en dergelijke.

De basis om echt gedragsverandering of beleidsverandering te krijgen is natuurlijk ook educatie of awareness raising zoals het dan heet.

Ik hoorde je net zeggen dat er soms wel eens 450 verschillende aanvragen voorbijkomen.

Dat lijkt mij voor jou als expert en als prakticus, lijkt me dat ook wel heel zinvol voor jezelf, in je werkzaamheden daarnaast, dat je weet wat er eigenlijk gaande is en aan het veranderen is in de natuur.

Ja, nou precies dat.

Het geeft een goed beeld van wat de stand van zaken is.

En je hoort dus van nieuwe initiatieven, omdat het vaak kleine NGO's zijn en die zijn vaak niet zo naar buiten aan het treden en die zijn niet zo bekend.

En soms zijn ze gewoon nog niet actief op social media of in de pers of niet bekend.

En het is leuk en vaak breng ik ze in contact met bijvoorbeeld collega's van mijn organisatie die in het land zelf leven of werken.

Of ik breng ze in contact met een collega-organisatie die hetzelfde soort werk doet waar ze van kunnen leren.

En dat maakt het ook echt wel interessant, zeg maar.

En ja, en als je dan ziet dat er in een keer dan weer honderd voorstellen uit één land komen, dan denk je van, wat is er aan de hand?

En waarom is het dan daar?

En dan probeer je het even uit te vogelen.

Soms is het gewoon simpel omdat iemand toevallig op een website heeft gezegd waar je informatie kan vinden over fondsen die beschikbaar zijn.

En dat wordt breed verspreid.

Maar soms is het ook omdat er gewoon grote bedreigingen zijn door bijvoorbeeld een regime change.

Dus dat er een nieuwe president is die veel minder positief staat ten opzichte van de natuurbescherming.

Waardoor de bedreigingen toenemen, waardoor er meer geld nodig is en meer initiatief nodig is.

Maar soms ook dat het juist minder is door dezelfde soorten regimes.

En dat je denkt van oké, nou moeten we wel even opletten, want waarom krijgen we zo weinig uit dit land?

En dan vraag je even na.

En dan blijkt dus dat er inderdaad bijvoorbeeld een politieke crisis is.

En dan is het juist nodig om toch te gaan steunen, zou ik zeggen.

Dat is mijn mening natuurlijk, maar meestal wordt dat wel gedeeld.

Dat we samen kijken van moeten we dan niet hier wat meer op inzetten en wat gericht daarop gaan ondersteunen.

Met de beperkte middelen die we natuurlijk hebben.

Want we blijven natuurlijk een hele kleine organisatie die een beperkt bedrag beschikbaar stelt.

Maar het zijn kleine dingen die soms leiden tot grotere dingen.

Christian, als we dan even op persoonlijke titel aan jou iets kunnen vragen.

Is de natuur ten opzichte van, laten we even zeggen, 10, 20 jaar geleden, is het in het voordeel aan het veranderen?

Wordt het steeds moeilijker?

Ik moet helaas zeggen dat het blijft gewoon slecht gaan.

Het gaat eigenlijk ook steeds slechter.

Alle indicaties van de wetenschap en van de grote organisaties die je hoort is dat het nog altijd omlaag gaat.

Maar er zijn gewoon voorbeelden waar het wel goed gaat en dat is waar je je aan vasthoudt en dat is wat je ook wil stimuleren.

En er zijn gewoon mogelijkheden dus soms word je moedeloos van de ontwikkelingen en de bedreigingen.

Maar het kan wel goed gaan en het is mogelijk en zolang je dat blijft doen dan kan je nog altijd voorbeelden geven van hoe het ook anders kan.

Met name inderdaad het samenwerken met de lokale bevolking om te zorgen dat die ook bijvoorbeeld inkomsten of een een betere levensstandaard hebben, mede samen met de natuur, want dat is belangrijk.

En als je natuurbescherming of het leven met natuur of wild of dieren meeneemt in je manier van leven, dan heeft het een veel grotere kans om te blijven bestaan dan als je het gewoon echt helemaal apart ziet en dat kan dus niet.

Dus ik denk dat er zeker wel voorbeelden zijn om hoopvol te blijven.

Maar wat met name natuurlijk de energie geeft zijn die lokale mensen, die leiders van zo'n kleine NGO, die altijd super fanatiek, super gemotiveerd zijn en hun hele hebben en houden erin stoppen.

Nou, dat houdt je wel op de wendeling van wie ben ik dan om in onze mooie verzorgingstaat bij de pakken neer te gaan zitten.

Dat wil je natuurlijk niet.

Nee.

En als je dan aan een mooi voorbeeld zou denken, op grote schaal misschien, laten we eens naar de dieren kijken, is daar iets waarvan je zegt van ja, er is toch echt iets aan het veranderen?

Op grootschaal is dat moeilijk, zeker met ons werk.

Maar de trends die je ziet, die goede gevolgen hebben, is bijvoorbeeld hoe ga je om met visserij in de kustgebieden.

Natuurlijk door die globale mondiale visserij, met name bijvoorbeeld door China, die de hele wereld afstrookt.

Dat zijn ontwikkelingen op dat niveau die je niet kan tegenhouden met dit, maar je kan wel lokale initiatieven steunen die gewoon heel succesvol zijn en dat noemen we dan Marine Protected Areas.

Als je kustgebieden Kleinschalig beschermd, een vierkante kilometer, wat beheerd kan worden door de lokale bevolking.

Want je moet dan met patrols, schepen, gewoon kleine bootjes moet je kijken van wie zit daar.

Je mag er niet in vissen of je hebt periodes dat je niet mag vissen om te zorgen dat de vis dan terugkomt.

En dan blijkt bijvoorbeeld in dit geval voor deze marine protected areas dat als je dat goed doet, je zorgt inderdaad dat er geen illegale visserij is, je zorgt dat de grote trawlers buiten blijven, dat zo'n visstand binnen twee jaar zo snel opgroeit dat dat meteen een effect heeft, zoals we noemen een spillover effect, dat de vissen meteen buiten die, buiten dat marine protected area komen en dat de mensen dus die er omheen vissen gewoon opeens een grotere visvangst hebben.

En dat levert direct de resultaat op.

En als dat werkt, dan is dat leuk.

En dan overtuig je mensen om mee te doen daarbij.

Maar op het grotere vlak is het voor de Van Tienhoven Stichting natuurlijk moeilijk om daar grote stappen in te zetten.

Maar je stimuleert en je ondersteunt wel initiatieven die naar grotere veranderingen leiden.

Of er nou bijvoorbeeld wetgeving is voor de natuur.

Of er klimaatveranderingsmitigerende middelen zijn die je kan initiëren.

Of het uitwisselen van kennis.

Dat is hoe je het probeert te doen op kleine schaal.

Heb je ook het idee dat er iets met technologie en dat soort zaken, dat er ook het nodige gaande is en wellicht in het voordeel kan werken?

Absoluut, ja absoluut.

Dat is ook een van de onderdelen die heel erg leuk zijn, want we krijgen vaak ook aanvragen voor technologie.

Er zijn sommige technologieën waarvan je denkt, werkt het wel?

Heel veel mensen willen vaak drones inzetten.

Drones is een middel en niet een doel.

Er zijn andere dingen waar innovatieve techneuten dingen ontwikkelen die heel nuttig zijn voor natuurbescherming.

We hebben bijvoorbeeld technieken die voetsporen van tijgers analyseren.

Je maakt een foto en die worden geanalyseerd en die worden op naam gebracht waardoor je alleen maar met een foto van een tijgerprint al kan zeggen welke individuele tijger het is.

Dat vergt dan enige investering om dat computermodel te ontwikkelen bijvoorbeeld.

Het AI-model te ontwikkelen, de techniek daar te krijgen, dan moet je een goede camera hebben.

En daarna kunnen ze gewoon dat ontwikkelen en dan kunnen ze gewoon veel gekoper en makkelijker snel een survey doen van het gebied.

Dat zijn voorbeelden waarbij je met relatief weinig geld veel en grote stappen kan zetten.

Of dat nou inderdaad voor sporen is, of voor het inventariseren van grotten voor specifieke vleermuizen, of het inventariseren van de fauna daar, of voor het zorgen dat de voortplanting van bomen sneller gaat, of het kweken van bomen, hoe je dat sneller gaat.

Dat kan ook allemaal met technieken.

Dus daar zijn we altijd wel op zoek naar innovatieve ideeën dat een verschil kan maken op de lange duur.

Nu zijn jullie met een paar mensen actief in het bestuur en allemaal als vrijwilliger.

Stel nu dat je over vijf jaar hier weer aan tafel zit.

Wat zou je als grootste wens hebben dat er dan inmiddels iets voorbijgekomen is?

Wat zou je hem echt Als bioloog, maar ook als liefhebber van de natuur.

Wat zou je hopen dat er dan misschien al gebeurd is?

Je kan natuurlijk wel een makkelijk voorbeeld nemen met ons gestreepte konijntje.

Als die wereld beroemd is geworden over de hele wereld als zijnde, gered en een stabiele populatie in Sumatra heeft en dat iedereen daarheen komt.

Ik stel me zo voor dat hij een Instagram account heeft die viral gaat omdat het zo ontzettend leuk is.

Beestjes, dat lijkt me hartstikke leuk, maar het leukste is eigenlijk, dat hoeft natuurlijk niet over vijf jaar, maar dat is natuurlijk de hele tijd, is dat je af en toe dingen terughoort van een organisatie die je net hebt ondersteund, of die je vier jaar geleden hebt ondersteund, en dat je hoort nu dat die groot zijn geweest, of die hebben groot stappen gezet, of dat ze groot zijn geworden bedoel ik.

een mijlpaal hebben bereikt, of dat er iets wat in het project gedaan is, succesvol is geweest of heeft geleid tot andere grote stappen.

Dat is natuurlijk het allermooiste.

Maar over het algemeen, en dat is natuurlijk iets wat je de hele tijd wil, is dat je wil zien dat die sociale organisaties, die natuurbeschermingsorganisaties gewoon nog steeds er zijn.

Dat er nog steeds mensen zijn die onder welke omstandigheden dan ook en in welke moeilijke landen dan ook nog steeds blijven bestaan.

En dat het niet zo is dat je ziet dat dat steeds minder wordt, dat er geen invloed meer is.

Dat wil je natuurlijk niet zien en zolang er altijd mensen zijn die opstaan om zichzelf in te zetten voor de natuur en voor de mens en de natuur, dan stemt dat mij heel erg gelukkig.

Christian, fantastisch om allemaal te mogen horen van je.

Ik hoor de passie ook in jouw stem.

Dat is heel fijn om te horen.

We hebben het van tien over stichting.

Heb jij nog iets wat je graag kwijt zou willen daarover?

Nou ja, kijk, we werken natuurlijk met het legaat van Tienhoven, maar we hebben een ambiestatus en mocht iemand denken van god, wat klinkt dat leuk en zo'n diverse palet aan projecten.

Het lijkt mij leuk om daar iets uit te kiezen wat ik wil ondersteunen of ik heb zelf een idee.

U kunt ons altijd contacten en wij ontvangen natuurlijk ook graag donaties om dit soort kleine initiatieven te ondersteunen.

Dus die mogelijkheid is er.

Dat kan ook via onze website of ons persoonlijk te mailen via de contactgegevens.

Maar graag.

Christiaan van den Hoeven, ik bedank je voor jouw fantastische toelichting.

Van Tienhoven Stichting is een stuk duidelijker geworden.

Ik denk dat er heel veel mensen hiernaar gaan luisteren.

En ik hoop echt dat er ook een aantal mensen zich gaan aansluiten.

Het zijn met ideeën, het zijn met donaties.

Maar ik wens jullie heel veel succes en vooral ook plezier.

Dankjewel.

Zal lukken.

Dankjewel voor de aandacht.